18 Ekim 2015 Pazar

Hepimizin ihtiyacı olan içsel yalnızlık..

Bu halimi seviyorum.
Yürüyorum, ayaklarımı hissedebiliyorum,
Vücuduma dokunan rüzgarı hissediyorum,
Dinlediğim müziğin etrafı güzelleştirişine tanık oluyorum,içimde çalışıyor sanki tüm enstrümanlar,
Yarını düşünmüyorum çünkü bugünümü ve kendimi biliyorum,
Evet bu halimi seviyorum; sakin telaşsız.
Yargılardan etiketlerden uzak bir hal bu.
Tek yaratıcının ben olduğumu ve ne istersem onu yaratacabileceğimi biliyorum. Beklentilerle karartmadığım,anı yoksaymadığım nacizane güzel anlarım.
Sadelikte kendimi görüyorum, yalnızca kendimi.
Nasıl gelip ansızın bedenimi kaplıyorsun bilmiyorum. Daha sık gel, sonra hiç gitme olur mu?
Çünkü bu halimi çok seviyorum.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder